Informacje o SPOCZYNEK W DUCHU ŚWIĘTYM, O. ANTONELLO CADEDDU - 8775318122 w archiwum Allegro. Data zakończenia 2020-02-06 - cena 18,91 zł Informacje o SPOCZYNEK W DUCHU ŚWIĘTYM, O. ANTONELLO CADEDDU - 8525800426 w archiwum Allegro. Data zakończenia 2019-11-27 - cena 21,76 zł W Odnowie w Duchu Świętym są środowiska, gdzie „spoczynki” są czymś na porządku dziennym – upada każdy. Ale są też ośrodki, gdzie o tym doświadczeniu w ogóle się nie mówi i ono nie występuje, choć występują wszystkie inne charyzmaty. Z pewnością ośrodek łódzki jest tą drugą opcją. Na sobotnim spotkaniu liderów Odnowy w Duchu Świętym naszej diecezji przedstawiciele wspólnot wybrali Mateusza Nowaka na nowego koordynatora świeckiego. Mateusz jest żonaty, ma córkę, zawodowo zajmuje się informatyką, wraz z żoną Marzeną jest liderem wspólnoty "Niosąca Ducha" z Gliwic, zaangażowany również w Skautów Króla. Czym jest spoczynek w Duchu Świętym? 11406 ogladany . Konferencja Dary Ducha Świętego ksZ.Mach SDB. 8903 ogladany . Siedem darów Ducha Świętego-o. Remigiusz Odebranie książki Odnowa w Duchu Świętym a służba człowiekowi za darmo w punkcie odbioru lub zamówienie wysyłkowe to dwa sposoby otrzymania książki po dokonaniu jej zakupu. Odebranie książki za darmo w punkcie odbioru oznacza, że po dokonaniu zakupu, książka zostaje dostarczona do wybranego punktu odbioru Bonito, w którym Informacje o SPOCZYNEK W DUCHU ŚWIĘTYM, O. ANTONELLO CADEDDU - 9148388040 w archiwum Allegro. Data zakończenia 2020-05-14 - cena 19,80 zł Spoczynek w duchu kontrowersyjne zjawisko. VI Dokument z Malines - kard. Leon J. Suenens. Format książki 130 x 198 Oprawa miękka Numer ISBN 978-83-60512-30-2 Wydawca: Wydawnictwo SERAFIN. Książka, którą oddajemy do rąk Czytelników, stanowi ważny ślad integracji doświadczenia duchowego Odnowy w Duchu Świętym z nauczaniem i Opisane tu zostały kontrowersyjne zjawiska, m.in. chrzest w Duchu, posługa uzdrawiania, Toronto Blessing, spoczynek w Duchu, ekumeniczne domy modlitwy 24/7, zjawiska fizyczne/cielesne towarzyszące doświadczeniom duchowym - wraz z konkretnymi kryteriami ich rozeznawania. Po prostu nie da się tego opowiedzieć,trzeba to przeżyć;)) Wracając do pytania-kiedy Bóg daje spoczynek? Tylko wtedy kiedy Mu zaufamy.Zauważ,że gdy szłam pierwszy raz bałam się i Mu nie ufałam.Dlatego nie spoczęłam w Duchu.Lecz za czwartym razem,całkowicie Mu zaufałam i spoczęłam;)) 6. JNYi. Kiedy możemy mówić o spoczynku w Duchu Świętym? Autor Wiadomość Dołączył(a): So paź 06, 2012 17:33Posty: 18 Kiedy możemy mówić o spoczynku w Duchu Świętym? Wczoraj na wielbieniu , byłam po spowiedź i i odnawiałam przyrzeczenia chrzcielne,podczas modlitwy śpiewu ,wielbienia Pana zaczęły mi się bardzo trząść nogi i zaczęłam się schylać jakbym miała upaść na początku to chciałam to powstrzymać ale potem otworzyłam się na działanie Ducha Świętego upadłam w takiej pozycji trochę jakby klęcząco leżącej ,poczułam wielki pokój i ciepło w swojej duszy w całym ciele i miłość ,czułam że ktoś się nade mną modli był to ksiądz po pewnym czasie wstałam i dalej trzęsły mi się nogi ale byłam napełniona cała pokojem .Czy to był spoczynek w Duchu Świętym? So paź 06, 2012 17:45 ypsilon Dołączył(a): N lip 22, 2012 16:24Posty: 88 Re: Kiedy możemy mówić o spoczynku w Duchu Świętym? Na pewno sama to wiesz najlepiej:) Twoje opisy zapewne nie oddają nawet w ułamku procenta tego, co czułaś:)ja z kolei kiedyś podczas odnowy w Duchu Świętym spytałem znajomego, czy widzi gdzie jest to kadzidło które tak pachnie. Ale nie było żadnego kadzidła, nikt nic nie czuł z mojego otoczenia.. Piękne wspomnienie, mógłbym tak trwać do końca świata! _________________Oczekuj Pana, bądź mężny,nabierz odwagi i oczekuj Pana. So paź 06, 2012 23:49 boguśkuszyński Dołączył(a): Pn lip 23, 2012 14:58Posty: 71 Re: Kiedy możemy mówić o spoczynku w Duchu Świętym? pandarasta napisał(a):Wczoraj na wielbieniu , byłam po spowiedź i i odnawiałam przyrzeczenia chrzcielne,podczas modlitwy śpiewu ,wielbienia Pana zaczęły mi się bardzo trząść nogi i zaczęłam się schylać jakbym miała upaść na początku to chciałam to powstrzymać ale potem otworzyłam się na działanie Ducha Świętego upadłam w takiej pozycji trochę jakby klęcząco leżącej ,poczułam wielki pokój i ciepło w swojej duszy w całym ciele i miłość ,czułam że ktoś się nade mną modli był to ksiądz po pewnym czasie wstałam i dalej trzęsły mi się nogi ale byłam napełniona cała pokojem .Czy to był spoczynek w Duchu Świętym?Ważne aby tak wielbić pod nadzorem dobrego lekarza bo są przypadki, że niektórzy doznaja spoczynku na wieki. U nas właśnie tak było. N paź 07, 2012 5:57 pandarasta Dołączył(a): So paź 06, 2012 17:33Posty: 18 Re: Kiedy możemy mówić o spoczynku w Duchu Świętym? ypsilon napisał(a):Na pewno sama to wiesz najlepiej:) Twoje opisy zapewne nie oddają nawet w ułamku procenta tego, co czułaś:)ja z kolei kiedyś podczas odnowy w Duchu Świętym spytałem znajomego, czy widzi gdzie jest to kadzidło które tak pachnie. Ale nie było żadnego kadzidła, nikt nic nie czuł z mojego otoczenia.. Piękne wspomnienie, mógłbym tak trwać do końca świata!Dziękuję bardzo za odpowiedź i rzeczywiście tak naprawdę nie da się opisać słowami tego co czułam... mogę tylko napisać że Bój jest Potężny;) Pozdrawiam N paź 07, 2012 8:46 boguśkuszyński Dołączył(a): Pn lip 23, 2012 14:58Posty: 71 Re: Kiedy możemy mówić o spoczynku w Duchu Świętym? Uważaj, nie daj się wmanipulować, tam równie może być działanie kiedyś pisałem, są okropne i tragiczne w skutkach sceny....Cytuj:60-latka zmarła w kosciele w czasie mszy o uzdrowienie. Była jeszcze silna i pełna sił. Nagle po dotkięciu charyzmatyka upadla i juz nie wstała.... czy winę za smierć powinien ponieść charyzmatyk ? N paź 07, 2012 11:10 ypsilon Dołączył(a): N lip 22, 2012 16:24Posty: 88 Re: Kiedy możemy mówić o spoczynku w Duchu Świętym? Wiadomo, takich rzeczy nie wolno nawet próbować na sobie wymuszać. Sam byłem świadkiem żenującej sceny jak jakaś starsza pani padła na ziemię bo koleżanka z ławki też tak zrobiła.. Ale nie popadajmy w paranoję, spoczynek w Duchu Świętym to rzecz znana, ona po prostu się zdarza. Tak jak mówienie językami i inne "bonusy" _________________Oczekuj Pana, bądź mężny,nabierz odwagi i oczekuj Pana. N paź 07, 2012 12:29 pandarasta Dołączył(a): So paź 06, 2012 17:33Posty: 18 Re: Kiedy możemy mówić o spoczynku w Duchu Świętym? Nie umarłam więc to chyba działanie Ducha Świętego było poza tym nikt się nade mną nie modlił przed tym wydarzeniem ,potem gdy upadłam ksiądz do mnie podszedł i jeszcze jedna osoba .Po za tym szatan przynosi nie pokój z tego co czytałam jakieś rozdrażnienie gdy się upadnie a mnie ogarnął pokój ,chociaż nie chcę niczego osądzać N paź 07, 2012 12:57 anmara Dołączył(a): Pt lis 04, 2011 20:22Posty: 296 Re: Kiedy możemy mówić o spoczynku w Duchu Świętym? pandarasta napisał(a):..szatan przynosi nie pokój z tego co czytałam jakieś rozdrażnienie gdy się upadnie a mnie ogarnął pokój ,chociaż nie chcę niczego osądzaćOn jest mistrz kamuflarzu, tylko nieliczni mogą go rozszyfrować co jest czym. Nawet egzorcyści maja z tym problem. Ten spokój jest jak przed burzą. Najgorsze przychodzi nagle z nienacka. Sfera duchowa jest zawsze niebezpieczna. Jeszcze Ci coś sie przyplącze. Nie jeden wylądował w psychiatryku. _________________***** Pn paź 08, 2012 4:31 ypsilon Dołączył(a): N lip 22, 2012 16:24Posty: 88 Re: Kiedy możemy mówić o spoczynku w Duchu Świętym? Ojciec Badeni swego czasu poradził pewnemu młodemu kapłanowi, który twierdził że ma objawienia Maryjne, żeby podczas jednego z nich splunąć w twarz swojemu 'widzeniu'. Jeśli to będzie Maryja, cierpliwie będzie stała, jeśli diabeł - wpadnie w szał. Młody kapłan poszedł za tą radą i... przepędził demona. Polecam ostatnią książkę Badeniego, zapada w pamięci na dłuuugo _________________Oczekuj Pana, bądź mężny,nabierz odwagi i oczekuj Pana. Pn paź 08, 2012 9:26 pandarasta Dołączył(a): So paź 06, 2012 17:33Posty: 18 Re: Kiedy możemy mówić o spoczynku w Duchu Świętym? Zły jest wszędzie ale jednak mam nadzieję że to jego sprawka nie była. Pn paź 08, 2012 18:32 Qwerty2011 Dołączył(a): Pn lut 21, 2011 22:52Posty: 1364 Re: Kiedy możemy mówić o spoczynku w Duchu Świętym? Nie wiadomo, co o tym po wielu latach widzę, że ci ze znajomych, którzy tak mocno działali w Odnowie w Duchu Świętym, którzy w czasie nabożeństw "fruwali", wielokrotnie przegrywają swoje życie: rozwodzą się, tkwią latami w stanie kłótni a nawet przechodzą na rozumiem dlaczego tak się dzieje i nie chcę generalizować, ale czasami pytam siebie: na kogo oni tak naprawdę się otwierali? _________________"Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas"(2 Kor 4) Pt paź 12, 2012 20:23 donpedro Dołączył(a): Cz paź 13, 2005 18:36Posty: 115 Re: Kiedy możemy mówić o spoczynku w Duchu Świętym? "Fruwanie", widzenia, mówienie językami i inne niezwykłe dary nie są dowodem świętości, czy jakiejś szczególnej łaski. Jest to zaledwie efekt uboczny, który może pojawić się w trakcie rozwoju duchowego. Jeżeli dla kogoś te dary, te "efekty uboczne", są najważniejszym elementem spotkania z Bogiem to trzeba się zastanowić jaki jest cel uczestnictwa w takich nabożeństwach. Ekscytujące przeżycia nie mogą być celem takich nie zachęcał bym nikogo do plucia w twarz nikomu w celu identyfikacji (jakiś absurd). Jeżeli ktoś ma wątpliwości czy przypadkiem nie stoi przed demonem najlepiej się pomodlić, a przynajmniej wykonać znak krzyża świętego jako najprostszy świecki egzorcyzm. _________________Zrozum aby uwierzyć, uwierz aby zrozumieć. Pt paź 12, 2012 20:39 Anonim (konto usunięte) Re: Kiedy możemy mówić o spoczynku w Duchu Świętym? Qwerty2011 napisał(a):Nie wiadomo, co o tym po wielu latach widzę, że ci ze znajomych, którzy tak mocno działali w Odnowie w Duchu Świętym, którzy w czasie nabożeństw "fruwali", wielokrotnie przegrywają swoje życie: rozwodzą się, tkwią latami w stanie kłótni a nawet przechodzą na rozumiem dlaczego tak się dzieje i nie chcę generalizować, ale czasami pytam siebie: na kogo oni tak naprawdę się otwierali?Zauroczenie, zafascynowanie, zakochanie w Bogu - to jak płytka miłość ludzka która szybko jednak bezradność , rozterka, jak pogodzić trudności życia z zasadami się bo jesteśmy słabi, wybieramy to co jest łatwiejsze, to co jest się bo trudno jest podjąć krzyż walki o siebie nawzajem, przestajemy się rozumieć, nie widzimy sensu i celu by tkwić w czymś co nie daje nam już się nasze " zakochanie w Bogu" idzie w odstawkę, bo to co się dzieje w naszym życiu jest bliżej nas, dotyka nas i rozrywa nas. A Bóg ...Bóg zaczeka, przecież jest cały czas , musimy uporządkować swoje życie by ten krzyż stał się lżejszy, mniej mamy wrażenie że zawiedliśmy Boga - nie dotrzymaliśmy obietnic,odeszliśmy bądź zdradziliśmy, nie chcemy żyć tak jak też i odchodzimy od Boga - przestajemy wierzyć , nasze życie przestaje być życiem z Bogiem - może właśnie dlatego że nie udźwignęliśmy tego krzyża, wybraliśmy ten mniejszy, ten który nie wzbudza wyrzutów człowiekiem wolnym, mam prawo żyć jak mi się podoba i z kim mi się podoba, nie muszę przecież czuć nad sobą oddechu odchodzą od Boga ponieważ sobie nie radzą z krzyżem, zostawiają krzyż po drodze - prościej jest żyć i łatwiej jest żyć gdy czuję się " pełną " człowiek w pewnym momencie swojego życia rezygnuje z Boga ma wrażenie że ktoś puścił cugle których nie widać a które wolność ale czuje też jednocześnie sami wybieramy i sami jednak to ogromne szczęście iż Bóg jest Bogiem cierpliwym i tylko On wie ile nas to czasem kosztuje. Śr paź 17, 2012 3:35 kropeczka_ns Dołączył(a): Wt mar 17, 2009 18:36Posty: 2041 Re: Kiedy możemy mówić o spoczynku w Duchu Świętym? też o tym wielokrotnie rozmawialiśmy ze znajomymi. Są ludzie którzy nigdy nie odczuwają jakichś "uniesień", nie mają takich wzniosłych przeżyć, poprostu mają może inną psychikę. Ja byłam na Mszy o uzdrowienie która zrobiła na mnie wrażenie nie dlatego że ktoś fruwał czy mdlał (nic takiego nie było) ale dlatego że ksiądz tak prowadził modlitwę że jakoś udało mi się mocno wewnetrznie skupić i odczuć taki spokój i pewność. I to wszystko. W czasie tej modlitwy przypomniały mi się osoby do których mam żal czy niechęć- może z tego własnie się miałam uzdrowić, z tych skrywanych negatywnych uczuć?I jest wiele osób które nigdy nie odczuwając "odlotów" codziennie małymi kroczkami podejmują wysiłek modlitwy, hamowania swojej złości, walki z egoizmem, którzy podejmują się bezinteresownej pomocy komuś poprostu dlatego że wierzą że tak trzeba, ludzie których wiara jest bardziej wewnętrzną decyzją niż ja wierzę że ci ludzie cierpliwie i bez fajerwerków wędrują do Nieba bo "błogosławieni którzy nie widzieli, a uwierzyli..."Zawsze bardzo podobał mi się taki wiersz który zaczyna się :"Prawdziwi święci Boży mieszkają w domach obok".. _________________Ania Wt lis 06, 2012 12:17 ypsilon Dołączył(a): N lip 22, 2012 16:24Posty: 88 Re: Kiedy możemy mówić o spoczynku w Duchu Świętym? Kropeczko, myślę że psychika tu nie ma wiele wspólnego, jeśli takie uniesienie jest prawdziwe. Myślę że to jest pewien dar. Raz w życiu przydarzyła mi się sytuacja, kiedy w ciężkiej chwili uklęknąłem na chwilę w kaplicy, patrzyłem na Tabernakulum, widziałem różne błyski dookoła i 'obudziłem się' po ponad czterech godzinach. Niezapomniana chwila, to było z 6 lat temu a wciąż żywo pamiętam. Nie pamiętam o czym myślałem ani co się działo, tylko tą niezwykłość czasu.. Niedługo potem czytałem o ekstazach i do dziś marzę, że to było coś przynajmniej troszkę zbliżonego. Chyba najgorsze jest takie wymuszanie na sobie. Wtedy jest masę fałszu i robią się kłopoty.. _________________Oczekuj Pana, bądź mężny,nabierz odwagi i oczekuj Pana. N lis 11, 2012 1:07 Wyświetl posty nie starsze niż: Sortuj wg Nie możesz rozpoczynać nowych wątkówNie możesz odpowiadać w wątkachNie możesz edytować swoich postówNie możesz usuwać swoich postówNie możesz dodawać załączników " Panie, co oznacza to, czym mnie doświadczasz,Twoje spojrzenie jest dla mnie cię Jezu, do swojego życia,weź mnie Panie za rękęi porwij w otchłań Twojej miłości ! " Pierwsza niedziela marca. Mała parafia w województwie wielkopolskim. Trwające od czterech dni rekolekcje prowadzi ojciec Gracjan Landowski OFM, egzorcysta z Gdańska. Godzina 11:30, Msza Święta w intencji wspólnoty parafialnej ze szczególną modlitwą o uzdrowienie fizyczne i duchowe. Jakiś czas temu pisałam już na temat takiej Mszy odprawianej właśnie także przez ojca Gracjana. Nie było to więc dla mnie nowe doświadczenie, raczej sprawa, do której podeszłam z większą świadomością niż za pierwszym razem. To miała być zwykła niedzielna msza. Po części tradycyjnej i poświęceniu egzorcyzmowanej wody, soli i oleju kapłan przystąpił do modlitwy wstawienniczej, w czasie której prosił Ducha Świętego o uzdrowienie zgromadzonych z ich chorób. Ojciec Gracjan posiada niezwykły dar, w czasie tej modlitwy, kiedy przemawia różnymi językami, Duch podpowiada mu jakie intencje wierni mają w swoich sercach i myślach i nie czytając złożonych przed mszą kartek z intencjami wypowiada je na głos. Jakoś w połowie owej modlitwy poczułam, że dzieje się ze mną coś dziwnego. Zrobiło mi się po ludzku niewygodnie, chciałam się poruszyć lecz okazało się, że nie mogę wykonać ruchu. Wyjaśniłam to sobie zwyczajnym odrętwieniem ciała, ale miałam wrażenie, że dusza wyszła z ciała, czułam się przybita do ławki nie mając żadnej kontroli nad swoim ciałem. Czułam się obecna świadomością, duszą i sercem w kościele, w Komunii z Panem, ale wydawało mi się, że mojego ciała w owym miejscu nie ma. Po chwili wszystko wróciło do normy, modliłam się dalej, słuchając słów kapłana i w myślach śpiewając "Tak mnie skrusz, tak mnie złam...". Po modlitwach wstawienniczych i błogosławieństwie Najświętszym Sakramentem nastąpiło błogosławieństwo poprzez nałożenie rąk. Od momentu, w którym stanęłam w kolejce wraz z innymi ludźmi potwornie mną trzęsło, chyba z zimna. Byłam prawie ostatnia. Błogosławieństwa udzielało dwóch kapłanów, ojciec Gracjan i proboszcz parafii. Zdziwiło mnie widząc, że kapłani odmawiają modlitwy nad wiernymi w różnej długości czasowej. Nad jednymi dłużej, nad innymi krócej. Do błogosławieństwa podeszłam jak do każdego innego od wielu wielu lat. Przymknęłam oczy, by nie rozpraszać się otoczeniem i otworzyć na Boga i w tym momencie, słysząc słowa ojca Gracjana poczułam, że mdleję. Nogi się pode mną ugięły, dosłownie, nie miałam wrażenia spadania na plecy, tylko powolnego osuwania się na ziemię, ale wewnątrz zapanował spokój, czułam, że nie mogę zapanować nad tym co się dzieje, ale czułam też, że nie muszę nad tym panować. Czuwał przecież Bóg w postaci Ducha Świętego. W momencie upadania nie słyszałam ani śpiewu organisty ani głosów otoczenia, był tylko głos księdza rekolekcjonisty i Bóg. Nie potrafię tego opisać. Zadaję sobie pytania, dlaczego ja, dlaczego akurat dziś, co Tata chciał mi przekazać poprzez ten znak, ale zostałam uświadomiona, że nie mam pytać ani myśleć. Że tutaj nie ma o czym rozmyślać, należy jednak się cieszyć, zwrócić się ku swojej wierze i dziękować Tacie za przepiękne doświadczenie. Zdaję sobie sprawę z tego, że nie wielu rozumie tego o czym piszę. Sama nie rozumiem dlaczego akurat mnie taka niesamowita łaska spotkała. Niemniej jednak mogę powiedzieć, iż uczucie ogarnięcia mnie przez Boga całkowicie i bezgranicznie było niesamowite. Gdy zaprowadzono mnie do ławki chciało mi się śmiać w głos, ale nie wyśmiewać z Boga, tylko radować. Spoczynek w Duchu Świętym jest przepiękną sprawą, prezentem od Boga, który trudno zrozumieć, ale ważne, aby nie bać się go przyjąć do serca i otworzyć na działanie Pana. Dostawa: od 6,99 zł (darmowa dostawa z abonamentem Legimi)Czas wysyłki: 1-2 dni robocze + czas dostawyWydawca: EspritKategoria: Religia i duchowośćJęzyk: polskiRok wydania: 2015OpisWierzymy, że spoczynek w Duchu jest niczym „zemsta” naszego Boga. Niewolnictwo najuboższych –zarówno to wewnętrzne, jak i zewnętrzne – jest bowiem tak wielkie, że Bóg wyciąga potężne ramię, by skrócić czas uwolnienia i „na nowo stworzyć” swoje dzieci pozbawione sił do to się dzieje, że narkoman, przeżywając doświadczenie spoczynku w Duchu, wykrzykuje: „Co to za towar?! Czuję się tak lekko!”? Kto może doświadczyć „zemsty” Bożej miłości? W jaki sposób możliwa jest radykalna przemiana gangstera, który nagle chce mówić swoim wrogom: „Hej, ty! Jezus Cię kocha!”? Niezwykła książka o. Antonella Caddedu odpowiada na pytania o tajemniczą moc Ducha Świętego, zdolną wypalić krzywdę z wielu skażonych serc. Zawiera również świadectwa osób, które doświadczyły spoczynku w Duchu – przeżycia będącego w ich życiu początkiem wielkiej stron: 142Tłumacz: Święcka AnnaFormat (wymiary): 9788364647734 Choć Kościół bardzo wyraźnie powiedział, że zjawisko to należy nazywać „spoczynkiem” lub „upadkiem”, to jednak wiele grup Odnowy w Duchu Świętym nie zrezygnowało z drugiej części nazwy tego zjawiska i wciąż bezkrytycznie mówi o nim jako o „spoczynku w Duchu Świętym”. Powód wydaje się prosty – kto chciałby mieć „upadki”? Albo kto chciałby mówić: „dziś na modlitwie upadłem”? Tymczasem mieć spoczynek w Duchu Świętym – to nie lada wyróżnienie. Można wówczas powiedzieć: „ja spocząłem w Duchu Świętym”, czyli zostałem Nim wypełniony. W domyśle można pójść dalej: „A ty? Ciebie też napełnił Duch Święty, czy nie miałeś dziś spoczynku? Oj, nie miałeś… Szkoda, że się nie otworzyłeś na Ducha Świętego”. REGIONY WYSOKIEJ UPADALNOŚCI W Odnowie w Duchu Świętym są środowiska, gdzie „spoczynki” są czymś na porządku dziennym – upada każdy. Ale są też ośrodki, gdzie o tym doświadczeniu w ogóle się nie mówi i ono nie występuje, choć występują wszystkie inne charyzmaty. Z pewnością ośrodek łódzki jest tą drugą opcją. Osobiście nie neguję zupełnie spoczynków – myślę, że Bóg uzdrawia również w ten sposób. Jednak to, w jaki sposób używamy tej metody spotkania z Bogiem – pozostawia we mnie bardzo wiele trudności, aby ją już mówiłem, w Łodzi raczej nie spotkamy się ze spoczynkiem. Ale z zespołem Mocni w Duchu prowadzimy bardzo dużo rekolekcji w parafiach całej Polski i zagranicą, więc co jakiś czas spotykam się tam z tym zjawiskiem. Najczęściej dochodzi do niego podczas bardzo ważnych momentów, które koncentrują naszą uwagę na Jezusie, np. podczas przeistoczenia albo błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem. Za każdym razem, gdy w takich sytuacjach widziałem spoczynek – wprowadzał on zamieszanie i odrywał uwagę od Jezusa, a koncentrował na osobie, która upadła. Nagle ludzie przestają patrzeć na Jezusa, a zajmują się osobą, która wyłożyła się jak długa. W takiej sytuacji powstaje we mnie pytanie: – Panie Jezu, czy to Ty odrywasz uwagę ludzi skupionych na Tobie, aby zajmowali się człowiekiem, a nie Tobą? A może robi to ktoś inny? Odpowiedź przychodzi dosyć szybko... WĄTPLIWY AUTOR SPOCZYNKU Bardzo często idę z Najświętszym Sakramentem przez kościół, aby błogosławić ludzi. Są grupy ludzi w Odnowie, które takie momenty szczególnie wybierają na upadki. Zatem idę z Panem Jezusem, błogosławię, a tu nagle ktoś pada mi pod nogi. I z reguły zagradza mi drogę, więc nie mogę przejść dalej. Oczywiście radzę sobie z taką sytuacją – biorę monstrancję w jedną rękę, drugą podwijam sutannę, aby się nie potknąć i robię wielki krok nad nim. Wygląda to pokracznie, wszyscy się temu przyglądają. Wówczas rodzi się we mnie pytanie: – Panie Jezu, czy to naprawdę Ty zagrodziłeś mi drogę, abym nie szedł dalej z Tobą do ludzi i im nie błogosławił? Czy po prostu ten upadek nie pochodzi od Ciebie? Moim zdaniem powoduje go sam człowiek. Problem w tym, że od tego momentu ludzie już nie myślą o Jezusie, ale o osobie, która upadła i zastanawiają się, o co w tym wszystkim chodzi. Podczas obchodów 5. rocznicy śmierci znanego jezuity, o. Józefa Kozłowskiego miało miejsce spotkanie w hali sportowej, w której zgromadziło się ok. 4,5 tys. osób. Podczas modlitwy uwielbienia jedna kobieta miała upadek. Można by go zignorować, bo spoczynki podczas takiej modlitwy mają prawo się zdarzyć. Jednak nasza posługa medyczna reagowała na każde tego typu zachowanie. Okazało się, że interwencja lekarska uratowała tej kobiecie życie, dzięki temu, że szybko została przewieziona do szpitala… W jej przypadku „spoczynek” spowodowały emocje w połączeniu z problemami z nadciśnieniem. Gdyby potraktowano to jako spoczynek w Duchu Świętym – kobieta mogłaby umrzeć. MODLITWA „DO SKUTKU”? Niepokojące jest też to, że w wielu środowiskach, gdzie spoczynki są praktyką normalną – celem modlitwy nie jest Jezus, ale spoczynek. Ludzie podchodzą do modlącego się, aby otrzymać spoczynek. Co więcej, modlący się ma taki sam cel! Nie chodzi o modlitwę za kogoś, ale o doprowadzenie go do spoczynku. Modlitwa trwa więc tak długo, aż ktoś upadnie. Gdy już „poleci” – modlitwa jest przerywana i przechodzi się do kolejnej osoby, a poprzednia leży. Taką postawę krytykuje o. Leo Thomas autor książki „Posługa uzdrowienia”. Uważa on, że spoczynek jest narzędziem uzdrowienia, a nie celem do osiągnięcia. Kiedy podczas modlitwy ktoś upadnie, to nie powinno się przerywać modlitwy. Jest ona kontynuowana, a stan spoczynku jakby sprzyja większej otwartości na to, co dalej ma się dokonać w modlitwie. Tymczasem, czego jesteśmy świadkami w Polsce na spotkaniach ogólnych – wyraźnie pokazuje, że spoczynek jest traktowany jako cel sam w sobie. Modlący się tak prowadzą modlitwę, aby kogoś „przewrócić”. Często trzymają ręce na osobie, za którą się modlą, kręcąc jej ramionami lub głową, tak jakby wprowadzały ją w stan nieważkości. Inni natomiast, trzymając rękę na czole, przechylają głowę do tyłu. Czasem przechylają ją tylko trochę, innym razem mocniej, drugą rękę trzymając pod karkiem. To wszystko przypomina raczej celowe wprowadzanie w stan spoczynku niż dar dany od Boga. NATURALNE ZDOLNOŚCI Mówiąc o spoczynku, trudnością jest także to, że do złudzenia przypomina on hipnozę magnetyczną. Podczas kursów hipnozy pierwszym krokiem jest zdobycie umiejętności wprowadzania osób w stan spoczynku, albo – inaczej mówiąc – powodowanie upadku. Dopiero gdy młody hipnotyzer opanuje tę umiejętność, może podejmować kolejne kroki. Niektórym ten pierwszy krok przychodzi bardzo łatwo – mają jakby naturalną zdolność do wprowadzania ludzi w spoczynek – innym przychodzi to trudniej. Podobnie jedna osoba ma zdolności językowe, a druga ich nie posiada. Zasadniczo ten, kto ma takie zdolności, nie zdaje sobie z tego sprawy, natomiast osoba, która nie może tego opanować – widzi, że tej zdolności jej brakuje. Jestem pewien, że nikt z osób wprowadzających w spoczynek podczas modlitwy nie oszukuje ludzi i nie stosuje technik hipnotycznych. A jednak można mieć naturalną zdolność, aby go powodować. Możliwe jest też wprowadzanie się w spoczynek samemu – tak jak możliwa jest autohipnoza lub zmuszenie się do płaczu. Osoba, która zmusza się do płaczu, ma prawdziwe łzy, czasem nawet bardzo obfite. Także dziecko, którego nic nie boli, potrafi zmusić się do płaczu. Mamy więc naturalną umiejętność wywoływania w sobie pewnych reakcji. Moje doświadczenie modlitwy wstawienniczej pozwala mi często stwierdzić, że kogoś muszę mocniej trzymać, bo tak bardzo chce mieć spoczynek, że z pewnością zaraz go osiągnie. Widać to po drobnych ruchach tej osoby, czasem po podekscytowaniu lub jakimś poziomie rozchwiania emocjonalnego. KTO TU DZIAŁA? Kiedyś w Częstochowie, podczas Ogólnopolskiego Czuwania Grup Odnowy w Duchu Świętym, uczestniczyłem w modlitwie osób przygotowujących czuwanie. Wśród nich byli też goście główni, którzy, gdy się modlili – bardzo często wprowadzali ludzi w stan spoczynku. Akurat tak się złożyło, że jeden z nich podczas modlitwy położył mi rękę na kręgosłupie. W tym miejscu, gdzie była ręka, czułem olbrzymie ciepło wyginające mnie tak, abym poleciał do tyłu. Zacząłem się modlić o ochronę przed tym, co czułem. Prosiłem Boga: – Jeśli to nie jest Twoje, to ochroń mnie przed tym. Wówczas to wyginanie jakby się zatrzymało, a po chwili modlący się zdjął mi rękę z pleców. To wszystko nie oznacza, że nie ma spoczynków pochodzących od Ducha Świętego. Z pewnością są. Podczas jednego ze spotkań ks. Johna Bashobory w Polsce, ks. proboszcz udostępnił kościół na spotkanie charyzmatyczne, choć sam nie był przekonany do całego wydarzenia. Kościół był oczywiście pełen ludzi, zespół grał dosyć głośno… Proboszcz postanowił więc zajrzeć do kościoła na chwilkę, aby zobaczyć, czy wszystko jest w porządku. Chciał wejść, popatrzeć i wyjść. Ale gdy wszedł – miał spoczynek. Nikt na nim nie położył rąk, nikt nic nie wymuszał – po prostu: stało się. Gdy wstał, został w kościele do końca spotkania... Chwała Panu! Warto przeczytać też ten tekst o "spoczynku" w Gościu Niedzielnym. © Szum z Nieba nr 100/2010 Polecamy książkę "Przebudzenie charyzmatów" Serafino Falvo. Więcej - kliknij tutaj.